Πότε ανακαλύφθηκε η Λαπαροσκοπική Χειρουργική;
Η χειρουργική πρακτική ασκείται από τα προϊστορικά χρόνια όπου εκτελούνται και οι πρώτες ανατρήσεις κρανίων! Στα ιστορικά χρόνια Αιγύπτιοι χειρουργοί εκτελούσαν φλεβοτομίες και ακρωτηριασμούς, ενώ διέπρεπαν κυρίως στην οφθαλμιατρική. Την ακμή της η Χειρουργική γνώρισε στην Ινδία, στα χέρια Ιερέων πρακτικών, οι οποίοι ανέτασσαν κατάγματα και εξαρθρήματα, ενώ εκτελούσαν ακρωτηριασμούς, επεμβάσεις καταρράκτη, ρινοπλαστικές, χειλεοπλαστικές ή ωτοπλαστικές επεμβάσεις, ακόμη και αφαιρέσεις όγκων, λαπαροτομίες, ραφές εντέρων, επεμβάσεις για αφαίρεση λίθων από τις κύστες.
Από τα χέρια των Ινδών Ιερέων, η σκυτάλη της Χειρουργικής πρακτικής πέρασε στα χέρια των Αρχαίων Ελλήνων, όπου από τέχνη έγινε επιστήμη, με θεμελιωτή τον Ιπποκράτη, πριν περάσει στους τελευταίους Μεγάλους Δάσκαλους, τους Ρωμαίους.
Ο Ιπποκράτης ήταν εκείνος που μετάτρεψε την Ιατρική από κράμα μαγείας, βοτανοθεραπείας και θρησκευτικής εξαπάτησης, σε πρωτοποριακή και αξιοσέβαστη Επιστήμη, αναπτύσσοντας τη Θεωρία της Συνάρτησης Αίτιου – Αιτιατού. Για τον Ιπποκράτη οι ασθένειες έχουν λογικά αίτια και δεν πηγάζουν από τη θεϊκή παρέμβαση. Έτσι, πρέπει και με λογικά μέσα να θεραπευτούν. Ο Ιπποκράτης εισάγει και τις δεοντολογικές – ηθικές αρχές της Ιατρικής, με τον περίφημο όρκο του.
Ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την θεραπευτική ιδιότητα της ιτιάς που περιέχει το ακετυλοσαλικυλικό οξύ – το οποίο η BAYER παρασκεύασε στη συνθετική του μορφή τον 18ο αι. με το εμπορικό σήμα Ασπρίνη.
