Ομφαλοκήλη

Η Ομφαλοκήλη είναι μια συγγενής (παρούσα στη γέννηση) ανωμαλία καθώς και μια επίκτητη κατάσταση κατά την οποία τα όργανα της κοιλίας προπίπτουν προς τα έξω, μέσω ενός ανοίγματος στους μυς, στην περιοχή του ομφάλιου λώρου.

Αυτά τα όργανα καλύπτονται από μια διαφανή μεμβράνη, κηλικός σάκος.

Η Ομφαλοκήλη μπορεί να είναι μικρή, με μόνο ένα τμήμα του εντέρου να περνά έξω από την κοιλιακή κοιλότητα, ή μεγάλη, με τα περισσότερα από τα όργανα της κοιλίας (συμπεριλαμβανομένου του εντέρου) να προπίπτουν.

Περισσότερα από τα 2/3 των μωρών με Ομφαλοκήλη, έχουν ανωμαλίες άλλων οργάνων ή μερών του σώματος, συνηθέστερα της σπονδυλικής στήλης, του πεπτικού συστήματος, της καρδιάς, του ουροποιητικού συστήματος, και των άκρων.

Τα μωρά που γεννιούνται με Ομφαλοκήλη έχουν συχνά άλλες επιπλοκές συμπεριλαμβανομένων των:

• Φτωχής ανάπτυξης Πνευμόνων
• Εντέρων που αργούν να διαχειριστούν τροφές
• Δυσπλασιών Καρδιάς (20 %)
• Συνδρόμου Βeckwith-Wiedeman (μία κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη γλώσσα, μια υψηλή ινσουλίνη και χαμηλό σάκχαρο στο αίμα).
• Χρωμοσωμικών ανωμαλιών

Δεν είναι γνωστό τι προκαλεί μία Ομφαλοκήλη, ή εάν η μητέρα μπορεί να κάνει κάτι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για να το αποτρέψει.

Μεταξύ της 6ης και 10ης εβδομάδας της εγκυμοσύνης, ο κίνδυνος εμφάνισης συγγενούς ομφαλοκήλης είναι μεγαλύτερος, δεδομένου ότι ο όγκος του εντέρου αυξάνεται.

Μέχρι την 11η εβδομάδα της ανάπτυξης, τα έντερα πρέπει να επιστρέψουν στην κοιλιά. Όταν αυτό αποτυγχάνει να συμβεί, μία Ομφαλοκήλη εμφανίζεται.

Μία Ομφαλοκήλη ανιχνεύεται συχνά κατά τη διάρκεια των δεύτερων και τρίτων τριμήνων της εγκυμοσύνης, χρησιμοποιώντας έναν υπέρηχο.

Μόλις ανακαλυφθεί, ένας εμβρυϊκός υπέρηχος της καρδιάς ζητείται συχνά για να ελέγξει τυχόν ανωμαλίες καρδιάς προτού το μωρό να γεννηθεί.

Μόλις γεννηθεί, ο γιατρός θα σημειώσει την Ομφαλοκήλη και θα ζητήσει εξετάσεις για να αξιολογήσει τις ανωμαλίες άλλων οργάνων ή μερών σώματος.

Η θεραπεία για μία συγγενή Ομφαλοκήλη θα εξαρτηθεί από πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

• Tης έκτασης της κατάστασης
• Της Ηλικίας και την γενικής Υγείας του μωρού
• Της δυνατότητας του μωρού να ανεχτεί τα φάρμακα και,
• Των επιθυμιών των γονέων που σχετίζονται με την θεραπεία του παιδιού.

Στην περίπτωση μίας μικρής Ομφαλοκήλης, μια επέμβαση θα γίνει αμέσως μετά από τη γέννηση για να επιστρέψουν τα όργανα στην κοιλία και για να κλείσει το άνοιγμα στον κοιλιακό τοίχο ώστε να εμποδίσει τη μόλυνση ή οποιαδήποτε ζημία ιστού.

Για μία μεγάλη Ομφαλοκήλη που περιλαμβάνει διάφορα όργανα, η χειρουργική επέμβαση γίνεται συχνά σταδιακά, για να επανατοποθετηθούν τα όργανα πίσω στο σώμα του μωρού για μία περίοδο αρκετών ημερών.

Η χειρουργική επέμβαση γίνεται σταδιακά επειδή η κοιλιά του μωρού είναι πάρα πολύ μικρή και υπανάπτυκτη για να κρατήσει όλα τα όργανα αμέσως.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα εκτεθειμένα όργανα προστατεύονται από μια αποστειρωμένη, προστατευτική κάλυψη για να αποτραπεί ο κίνδυνος μόλυνσης.

Μωρά με Ομφαλοκήλη που έχουν υπανάπτυκτες κοιλιακές κοιλότητες συχνά έχουν δυσκολίες αναπνοής και μπορεί να χρειαστούν τη βοήθεια ενός «αναπνευστήρα» έως ότου μπορούν να αναπνεύσουν από μόνα τους.

Η θεραπεία για μια επίκτητη ομφαλοκήλη επιτυγχάνεται με την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική, δηλαδή είτε λαπαροσκοπικά είτε ρομποτικά.

Εάν μία Ομφαλοκήλη είναι το μόνο προφανές πρόβλημα υγείας που ένα νήπιο έχει, αναμένεται να έχει μια πλήρη αποκατάσταση από την Ομφαλοκήλη.

Εντούτοις, δεδομένου ότι μία Ομφαλοκήλη συνδέεται συχνά με άλλες γενετικές ατέλειες, η πρόγνωση εξαρτάται από αυτές τις άλλες καταστάσεις.

Συζητήστε με τον παθολόγο του μωρού σας σχετικά με την πρόγνωση για το μωρό σας.